مواجهه هوش مصنوعی با هنر (۴)؛
چالش خلق هنر واقعی توسط هوش مصنوعی
بازار مقاله: برگزاری یك نمایشگاه از تابلوهای نقاشی شده با استفاده از هوش مصنوعی این سوال را مطرح كرده كه آیا هنرمند هوش مصنوعی در نهایت شكل جدیدی از هنر را خلق می كند یا آنرا نابود می سازد.
خالق واژه هوش مصنوعی جان مكارتی John McCarthy است و از او بعنوان پدر علم و دانش تولید ماشین های هوشمند یاد می شود. اما ظهور این رشته علمی را دهه ۵۰ میلادی و زمانی عنوان می كنند كه آلن تورینگ Alan Turing این سوال را بیان كرد كه آیا ماشین می تواند فكر كند؟ تورینگ در مقاله ای كه در سال ۱۹۵۰ در نشریه ذهن Mind، موضوعی را طرح كرد كه امروز آنرا آزمون تورینگ می خوانند. بعد از آن كه تورینگ مساله اندیشیدن و آگاهی را برای ماشین مطرح نمود، این نظر در خیلی از حلقه ها و مراكز علمی مطرح و به آن توجه شد.
زمانی از هوش مصنوعی بعنوان هویت رفتارهای هوشمندانه یك ابزار مصنوعی یاد می شد اما امروز به یك اصطلاح عمومی تر پذیرفته شده كه محاسبات هوشمندانه و تركیبی (مركب از مواد مصنوعی) را شامل می شود.
مهندسی دانش، یادگیری ماشین دو بخش اصلی هوش مصنوعی را تشكیل می دهند؛ مهندسی دانش بخش بزرگی از پژوهش های مورد نیاز هوش مصنوعی را تشكیل می دهد. ماشین ها در صورتی می توانند مانند انسان ها رفتار كنند كه اطلاعات فراوانی از جهان اطراف خود داشته باشند. یادگیری ماشین نیز یكی دیگر از بخش های اصلی هوش مصنوعی است. آموزش به ماشین به شكل های گوناگونی دسته بندی شده است كه ساده ترین راه برای یادگیری ماشین روش «آزمون و خطا» است.
گسترش علم سال هاست پای فناوری را به عرصه هایی باز كرده كه پیش تر نمی شد سنخیت قابل توجهی با علم برای آنها قائل شد؛ هوش مصنوعی یكی از همین فناوری هاست كه ورودش به هنر كم شگفتی نیافریده است. هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) یا AI فناوری و شاخه ای در علوم كامپیوتر است كه به مطالعه و توسعه نرم افزار و دستگاه های هوشمند می پردازد. در مجموعه مطالبی می كوشیم تنها گوشه ای از تاثیر فناوری هوش مصنوعی را در دنیای هنر كشف نماییم و بدانیم چگونه از قابلیت های عظیم الگوریتم های آموزش ماشین در هنر بهره گرفته می شود، تابحال سه شماره از این مطالب انتشار یافته و شماره چهارم را در مورد بكارگیری عینی هوش مصنوعی در خلق اثر هنری و برگزاری نمایشگاه نقاشی با بكارگیری این علم می خوانیم.
هفته نامه فرهنگی آتلانتیك آمریكا، چندی قبل گزارشی را به این نمایشگاه كه در گالری چلسی در نیویورك برگزار شد، اختصاص داد و نوشت: این نمایشگاه تصاویری آزاردهنده، بزرگ و مربعی شكل را به نمایش گذاشت كه یادآور چهره احاطه شده در بین شعله های زرد و قرمز است. در این تابلوها یك سر انسان گونه از شنلی كه از پرهای زرق و برق دار پوشانده شده بود، بیرون زده و تصویری را ارائه می دهد كه به نظر همچون دست انسان است كه از بدنش خارج شده است. این ها قسمتی از نمایشگاه پرتره های بدون صورت در دوران فراتر از زمان است كه توسط كامپیوتر خلق شده است.
در كاتالوگ این نمایشگاه اعلام گردید كه آثار به نمایش درآمده نتیجه همكاری بین هوش مصنوعی موسوم به ایكان/AICAN (كان هوش مصنوعی) و خالق آن احمد الجمال است و یك الگوریتم یادگیری ماشینی بیشتر آثار را خلق كرده است.
این نخستین نمایشگاه اختصاصی هنرمند هوش مصنوعی بوده است. این گالری یك گردهمایی جدید برای استارت آپ اقتصادسنجی هنرهای تجسمی الجمال بود. او و همكارانش، «ایكان» را بعنوان چاره ای برای هنر ارائه دادند كه می تواند مسیر آینده را پیش بینی كرده و آثار بیشتری را در سبك و سیاق ارائه شده در این گالری خلق كند.
اولین بار در یك حراجی در نیویورك «پرتره ادموند بلامی» كه یك نقاشی با استفاده از الگوریتم بود و به سبك وسیاق پرتره های قرن نوزدهم خلق شده بود به قیمت ۴۳۲ هزار و ۵۰۰ دلار آمریكا به فروش رسید كه بسیاری را در جهان شوكه كرد.
قبل از این كه این اثر در حراجی فروخته شود هیچ گاه درگالری ها و نمایشگاه های دیگری به معرض نمایش گذاشته نشده بود.
این اثر را یك برنامه كامپیوتری خلق كرده بود كه تصاویر جدیدی را برمبنای الگوها بر روی بدنه یك اثر موجود ابداع كرد. هنرمندانی كه آموزش دیدند و این اثر را خلق كردند، گروهی فرانسوی موسوم به «Obvious» بودند كه حتی الگوریتم ها و برنامه آموزشی آنرا ننوشته بودند و فقط آنها را دانلود كرده و با ایجاد تغییراتی آنرا روانه بازار كرده بودند.
امروزه استفاده از كامپیوتر دیگر كافی نیست. دستگاه های كنونی راه های را برای تولید تصاویری از تصاویر دیجیتالی گرفته تا هوش مصنوعی ایجادمی كنند كه می توان آنها را تولید كرد، به نمایش گذاشت و فروخت.
به تازگی از فناوری موسوم به «كان» (CAN) (شبكه های تولیدكننده رقابتی) برای ایجاد نقاشی هایی همچون پرتره ادموند بلامی استفاده می شود. كان ها هم مانند متدهای یادگیری ماشینی از هنر و تصاویر هنری استفاده می نمایند تا با استفاده از تحلیل اطلاعات آنها آثار جدیدی را خلق كنند.
به گفته الجمال، ناظران معمولی نمی توانند تفاوت یك تصویر خلق شده توسط هوش مصنوعی و یك تصویر «عادی» را در یك گالری یا نمایشگاه هنری بیان كنند. این یك دستاورد است كه تصاویر تولید شده توسط ایكان انسجام بصری را دارند. آنچه كه در ارتباط با هنر در قرن بیستم پیش بینی شده است این است كه هر چیزی كه در موزه یا گالری قرار می گیرد آنرا به هنر تبدیل می كند.
با این حال برخی وعده ها در مورد آینده هنر هوش مصنوعی را تهدید قلمداد می كنند. كاربری در واكنش به نمایشگاه هوش مصنوعی شكایت از آن داشت كه در این نمایشگاه آثاری به معرض نمایش گذاشته شده كه همگی را ماشین خلق كرده است. او می نویسد چقدر برای یك گالری هنری شرم آور است.. بجای پشتیبانی از انسان كه دیدگاه های خودرا درباره جهان ارائه می دهد این نمایشگاه آثار ماشینی را به معرض نمایش گذاشته است.
با توجه به نگرانی ها از این كه ربات ها روزی جای مشاغل انسانی را بگیرند این مساله قابل درك است كه بعضی از بازدیدكنندگان ازنمایشگاه های هنرهوش مصنوعی هنرمندان واقعی و كل انسان ها را قربانی قلمداد كنند.
الجمال در واكنش به انتقادها می گویند ماشین ها آثاری را با نتایج غیرمنتظره خلق می كنند. او می گوید: دوربین یك ابزار است و یك ابزار ماشینی است اما خلاق نیست. استفاده از یك ابزار اصطلاح مناسبی برای ایكان نیست. این نخستین باردر طول تاریخ است كه یك ابزار دست به یك نوآوری زده كه شما را حیرت زده می كند.
بازار هنر یك بازار است و بعضی از افرادی كه نامشان در این بازار ثبت شده است از دیمین هرست هنرمند معروف بریتانیایی كه مشهورترین آثارش شامل مجموعه ای از حیوانات مرده (شامل كوسه، گوسفند و گاو) كه درون مادهٔ شیمیایی فرمالدهید نگهداری می شود تا «بنكسی» هنرمند گرافیكی ناشناس در تولید آثار، اشیا و زیباشناسی در این بازار تجارت می كنند.
مهم ترین اثر هنری الجمال ممكنست استارت آپ آرترندكس/Artrendex - هوش مصنوعی برای بازار هنر- باشد، نه پرتره های نقاشی شده كه فناوری ابداعی او خلق می كند. او چنین استدلال می كند كه تصاویر ساخته شده با استفاده از هوش مصنوعی نوعی هنری مفهومی را تشكیل می دهد اما مفهوم گراها گرایش دارند بجای محصول به فرایندها اولویت دهند یا این كه پروسه را به اندازه محصول قابل رویت نشان دهند.
در بدترین سناریو، ماشین ها ممكنست آثار هنری را بطور كامل جذب كنند. ایكان می تواند به سیستم بسته ای گسترش یابد كه در آن هوش مصنوعی فضای اطلاعاتی را برای اعمال نفوذ جستجو می كند و روایت جدیدی از هنر را پدید می آورد و سپس به تجزیه وتحلیل چگونگی دریافت آن در جهان انسان می پردازد.
منبع: بازار مقاله
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب