یك نویسنده و مترجم كتاب:
یکی از طریق های ترویج کتاب، نقد و بررسی است
نویسنده و مترجم کتاب، دیده نشدن یک کتاب را ناشی از ندیدن آن در نهادهای محل ترویج کتاب دانست و اظهار داشت: نقاد باید محتوای پنهان کتاب را ببیند و از نظر زیبایی شناسی و ارتباط شناسی کتاب را مورد بررسی قرار دهد.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایرنا از روابط عمومی انتشارات میچکا، ناهید معتمدی در پنجمین روز از نشست انتشارات میچکا که در باغ کتاب تهران برگزار شد، درباره راه های دیده شدن یک کتاب اضافه کرد: همه کسانی که با نقد کتاب سر و کار دارند، احتیاج به شناخت و مطالعه بیشتری و آشنایی با نظریه ها و نظریه های جدیدی دارند، کتاب باید بین بچه ها برود تا دیده بشود.
این منتقد و مترجم افزود: در طول ساعتهای مطالعه در آموزش و پرورش کار خلاقه نداریم و از سیستم آموزشی نمی توان چنین انتظاری هم داشت، اما نهادها می توانند در این حوزه راه گشا باشند و کارهای خوب را ببینند.
وی با تکیه بر این که یکی از طریق های ترویج کتاب همان نقد و بررسی است، افزود: من در گروه ترجمه شورای کتاب کودک هستم و کتاب های ترجمه هم حرف زیادی برای گفتن دارد. کتاب های زیادی هستند که مفاهیم نهفته بسیاری دارند که احتیاج به ذره بین برای فهم و دیدن دارند و از آن مهم تر شناخت ادبیات و زبان است. ادبیات و هنر مانند آب هستند که اگر اهل آن باشیم راه خودش را پیدا می کند.
شهرام اقبال زاده، پژوهشگر و منتقد هم در بخش دیگری از این نشست درباره کتاب «من، من هستم» اثر ناهید معتمدی اظهار داشت: «من گفتنِ» کودکان با خودمداری بزرگسالان، نوعی ارجاعات بینامتنی است. یک سنی هست که ژان پیازه به آن «خودمداری کودکانه» می گوید. نوه کوچک من در چنین سنی است که هرچه می بیند می گوید این برای من است. یعنی او دارد خودش را شناسایی می کند و می گوید من هم هستم و مرا ببینید؛ مانند نام همین کتاب.
وی اضافه کرد: در این کتاب تصاویر جالبی هست. تصویر نخست یک آسمان باز و آبی و پرندگان است. یک صفحه است که جهان بدون انسان هم موجودیت دارد. یک صفحه دیگر نوجوان داستان را نشان داده است که فریاد می زند و در پیوند با زمینه به ما می گوید من هم هستم.
اقبال زاده افزود: در تصاویر ما سیم خاردار را می بینیم که مرزبندی هم را نشان داده است. این کتاب تصاویری برای فکر کردن خلاقه دارد و این مهم به عهده مربیان و مروجان است که زانو بزنند و هم قد بچه بشوند و دست او را بگیرند و پله پله بالا ببرند. کار ادبیات همین است؛ گسترش تخیل برای پرورش تفکر.
شهلا انتظاریان، مترجم کتاب های کودک و نوجوان هم در این جلسه ضمن اشاره به چاپ خوب کتاب «من، من هستم»، تصریح کرد: برخی ناشران کتاب تصویری را خوب چاپ نمی کنند. کتاب تصویری باید جذابیت خویش را داشته باشند. این انتقاد را حتی به کانون پرورش فکری هم دارم.
وی بان داشت: ما اغلب متاثر می شویم که چرا بچه ها نباید از کتاب خوب برخوردار باشند. این کتاب گروه سنی ندارد و به همان اندازه که تصاویر برای بچه جذاب است، مفاهیم فلسفی آن برای بزرگترها هم جالب خواهد بود. این کتاب به نظر من کتاب صلح است و توجه به محیط زیست هم از پایه های صلح است که در این کتاب به خوبی نشان داده شده است.
انتظاریان با تکیه بر علل دیده نشدن یک کتاب در جامعه، خاطرنشان کرد: در جامعه ما کتاب آن طور که باید راه خودش را پیدا نمی نماید. زمانی «کتاب ماه کودک و نوجوان» در این حوزه فعال بود و کارشناسان کتاب های خوب را از راه نقدها می دیدند، اما هم اکنون نیست.
وی اضافه کرد: داوری هایی که در لاک پشت پرنده یا شورای کتاب کودک هست می تواند کمک نماید، اما آن طور که باید سبب دیده شدن کتاب و فروش آن نمی گردد.
این مترجم کتاب های کودک و نوجوان خاطرنشان کرد: من کتاب هایی داشتم که برگزیده کانون شده اند اما به چاپ دوم نرسیده اند. این اِشکال بزرگی است که برگزیده بزرگترین نهاد ادبیات کودک در ایران حمایت نمی گردد. اگر این کتاب حتی به کتابخانه کانون در سرتاسر ایران ارسال می شد این اتفاق نمی افتاد. وقتی کتاب چاپ می شود و از ویترین پاک می شود و در کتابخانه ها نیست چطور باید دیده شود؟
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب