پژوهشگران كشور در یك مطالعه بررسی كردند؛
طب ایرانی و جنبه های درمانی پوشاک
بازار مقاله: به گزارش بازار مقاله، بررسی های جدید پژوهشگران ایرانی در گوشه و کنار متون طب سنتی ایران نشان می دهند که لباس و پوشاک، جایگاهی ویژه در این طب برای مقاصد پیشگیرانه و درمانی داشته است.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا، طب ایرانی بر پایه فلسفه و اصول و مبانی خاص خود، مجموعه ای از علوم نظری و عملی است که توسط حکمای ایرانی در قرون مختلف جهت پیشگیری و درمان بیماری ها و حفظ سلامت به کار گرفته می شده و مبانی این مکتب پزشکی بر مدل چهار عنصری کل نگر استوار بوده است که قدمت آن حداقل به هفت هزار سال پیش می رسد. این مکتب در دوره اسلامی بخصوص قرون ۹ تا ۱۲ میلادی به شکوفایی علمی منحصر به فردی رسیده و به پارادایم غالب دانش پزشکی در شرق و غرب تا قرن ۱۷ میلادی بدل شده بود.
به گفته متخصصان، نوع پوشش، همواره یکی از مظاهر مهم در تاریخ فرهنگ و تمدن بشری بوده است. همیشه پوشاک متناسب با اوضاع و احوال جغرافیایی و آب و هوایی و محافظت از بدن انسان به سمت و سویی برای داشتن کارآمدی بیشتر تهیه می شده است. بعدها میل به جلوه گری هم سبب شد تا از آن بعنوان ابزاری برای بهتر نمایاندن خود استفاده گردد. سرزمین ایران که مسکن و ماوای اقوام مختلف بوده است، در زمینه پوشاک سابقه دیرینه دارد. از زمان هرودت، پارچه های ایران شهرت جهانی داشته و بعدها رومیان هم از منسوجات ایرانی ها تقلید کردند. این صنعت در دوره ساسانیان ترقی قابل ملاحظه ای کرد، بگونه ای که چینی ها هم خریداران پارچه های ایرانی شدند و سپس در دوره اسلامی، ایران به یکی از مراکز مهم صنعت نساجی تبدیل گشت.
با توجه به این سوابق دیرینه، پژوهشگران کشورمان در یک مطالعه پژوهشی به بررسی تدابیر پیشگیرانه و درمانی پوشاک از بدن انسان از دیدگاه طب ایرانی پرداخته اند.
این پژوهش، یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی متکی بر منابع کتابخانه ای بوده و تلاش نموده است تا به دنبال تبیین نظرات متعدد پزشکان ایرانی در مورد پوشاک و انواع آن، تدابیر پیشگیرانه و فواید آن برای درمان بیماری ها و بهبود سلامت بدن را بیان کند.
بر اساس یافته های این پژوهش میتوان اظهار داشت که سلامتی انسان وابسته به انتخاب صحیح پوشاک متناسب با شرایط اقلیمی و طبیعی است.
مسعود کثیری، پژوهشگر گروه تاریخ دانشگاه اصفهان و همکارانش می گویند: «در پژوهش ما، با بررسی متون طب ایرانی، انواع پوشاک و فواید آن مشخص گردید. بر این اساس، نشان داده شد که انواع پوشاک برای فصل های مختلف سال و همینطور برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار می گرفته اند. برای مثال بر طبق این طب قدیمی، پوشاک کتانی سبب نرم و شاداب شدن بدن و برای کاهش عرق استفاده می شده و برای بیماری یرقان و بیماری تب دق هم سودمند شمرده می شده است».
به گفته پژوهشگران، «همچنین پوشاک پنبه ای به نرم شدن بدن و شاداب شدن پوست کمک کرده و مقوی بدن است. ابریشم سبب پرورش گوشت شده و مناسب برای سالمندان است و به گرم کردن مزاج های سرد زنان و گرم کردن خون کمک می نماید. لباس خز و همینطور لباس کرکی بز هم مناسب برای گرم کردن (گُرده) کلیه ها است».
طب ایرانی بعنوان یک مکتب جامع و پویا با نگاهی کل نگر و عمل گرایانه، شامل مجموعه ای از علوم نظری و عملی است که تدابیر حفظ سلامتی مانند آب و هوا، حرکت و سکون، خواب و بیداری، خوردنی ها و آشامیدنی ها و اعراض نفسانی برای حفظ سلامتی و جلوگیری از بیماری ها را عرضه می دهد.
به گفته کثیری و همکارانش، «اطبای ایرانی در کتاب های خود، در کنار تدابیر حفظ و صحت به مبحثی تحت عنوان تدابیر پوشاک پرداخته اند. بر این اساس، تنها وسیله حفظ بدن از سرما و گرمایی که از خارج به آن می رسد، پوشاک است. یافته های پژوهش ما هم نشان می دهند که پوشاک در منابع طب ایرانی با به کارگیری تدابیر پیشگیرانه و درمانی، از جایگاه ویژه ای در حفظ سلامتی و تعادل مزاج افراد برخوردار بوده و اغلب، انتخاب لباس با دیدگاه درمان گرایانه هم بوده است».
این یافته های پژوهشی در مجله «تاریخ پزشکی» متعلق به مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انتشار یافته است.
منبع: بازار مقاله
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب