چطور شركت های دانش بنیان با مشاركت گروهی موفق تر عمل می كنند؟
رهبری اشتراکی راز موفقیت تیم های دانش بنیان
بازار مقاله: در دنیای امروز که همکاری گروهی نقش پررنگ تری در موفقیت سازمان ها دارد، انتخاب روش مناسب برای مدیریت تیم ها به یکی از دغدغه های اصلی تبدیل گشته است. یکی از رویکرد های جدید در این مورد، مشارکت همه اعضا در پروسه رهبری است.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا، رهبری به زبان ساده یعنی تأثیرگذاری بر دیگران برای رسیدن به اهداف مشخص. تا مدت ها تصور می شد که این وظیفه فقط بر عهده یک نفر به عنوان رییس یا مدیر تیم است؛ اما در سالیان اخیر، نگاه تازه ای به این مساله شکل گرفته است. در این نگاه، رهبری فقط از بالا به پایین نیست و لزوماً از موقعیت شغلی فرد ناشی نمی گردد. بلکه رهبری می تواند از درون تیم و توسط اعضایی شکل بگیرد که به سبب تخصص، مهارت یا توانایی شان، در لحظات خاص هدایت تیم را به دست می گیرند. این دیدگاه سبب شده تا مفاهیمی مثل «رهبری توزیع شده» و «رهبری اشتراکی» وارد ادبیات مدیریتی شود.
در خیلی از شرکت های دانش بنیان، تیم ها از متخصصانی با توانایی های متنوع تشکیل شده اند. در چنین محیطی، روش های سنتی مدیریت که یک نفر از بالا همه را هدایت می کرد، دیگر جواب نمی دهند. اینجاست که مدلهای مشارکتی اهمیت پیدا می کنند؛ چونکه کنترل مستقیم، مانعی برای خلاقیت و نوآوری اعضاست. به همین دلیل، رهبری اشتراکی به عنوان الگویی مطرح شده که در آن، مسئولیت هدایت بین همه اعضاء تیم تقسیم می شود. در این مدل، افراد باتوجه به شرایط و تخصص شان، در مقاطع مختلف نقش رهبر را برعهده می گیرند.
در همین راستا، علی شائمی برزکی، دانشیار گروه مدیریت دانشگاه اصفهان، به همراه دو نفر از همکاران دانشگاهی خود، پژوهشی در مورد این نوع از رهبری در تیم های دانش بنیان انجام داده اند. آنها در این مطالعه بررسی نموده اند که چه عواملی موجب موفقیت رهبری اشتراکی در تیم های کاری می شود و چه خاصیت هایی برای اجرای بهتر آن لازم است.
برای انجام این پژوهش، از دو روش کیفی و کمی استفاده شد. ابتدا محققان با ۱۵ نفر از متخصصان و افراد باتجربه در عرصه مدیریت تیم های دانش بنیان مصاحبه کردند. سپس، با بهره گیری از اطلاعات به دست آمده، یک مدل طراحی شد و برمبنای آن، پرسش نامه ای بین ۴۹۰ نفر از اعضاء ۱۰۰ تیم کاری توزیع شد و پاسخ های آنها با بهره گیری از نرم افزارهای آماری تحلیل شدند.
نتایج این پژوهش نشان می دهند که سه دسته عامل نقش برجسته ی در ایجاد رهبری اشتراکی دارند: خاصیت های فردی اعضاء تیم (مثل برونگرایی و تمایل به همکاری)، شرایط درون سازمان (مثل ساختار مدیریتی باز و حمایتی)، و شرایط بیرونی (مانند فرهنگ کاری رایج). این عوامل کمک می کنند تا مسئولیت هدایت تیم به صورت طبیعی بین اعضا توزیع شود.
در ادامه، محققان دریافتند که اجرای رهبری اشتراکی موجب نتایج مثبت در سطوح مختلف می شود. بعنوان مثال، اعضاء تیم احساس مسئولیت بیشتری می کنند، اعتماد بین افراد بالا می رود و نوآوری در کار بیشتر می شود. همچنین، این مدل موجب می شود افراد با انگیزه بیشتری در کار شرکت نمایند و احساس کنند نقش مؤثری در موفقیت تیم دارند.
یکی از نکات مهمی که در این مطالعه مشخص شد، تأثیر «فاصله اجتماعی» بر اجرای رهبری اشتراکی است. یعنی هر چه اعضاء تیم احساس نزدیکی و همدلی بیشتری با هم داشته باشند، احتمال این که بطور طبیعی نقش رهبری را بین خود تقسیم کنند بیشتر می شود. همچنین، خاصیت هایی مثل برونگرایی و تمایل به تجربه های جدید، اجرای این مدل را راحت می کند. از طرفی، ساختارهای سازمانی منعطف و حمایت کننده، نقش مهمی در موفقیت این نوع رهبری دارند.
از یافته های دیگر این مطالعه می توان به اهمیت وجود سیستم پاداش مناسب، فرآیندهای کاری بدون بوروکراسی دست وپاگیر، و تقویت فرهنگ گفت و گو و همکاری اشاره نمود. همچنین، محققان سفارش کرده اند که در جذب اعضاء تیم، به خاصیت هایی مثل روحیه همکاری، انگیزه درونی، و تمایل به یادگیری اهمیت داده شود.
این مطالعه که نتایج آن در فصلنامه «پژوهش های مدیریت در ایران» وابسته به دانشگاه تربیت مدرس انتشار یافته اند، نشاندهنده آن هستند که در محیط های کاری پیچیده و تخصصی امروز، فقط یک رهبر کافی نیست. بلکه تیم هایی موفق تر عمل می کنند که همه اعضا با هم مشارکت کنند، مسئولیت قبول کنند و با هم هدایت تیم را به پیش ببرند.
منبع: بازار مقاله
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان بازارمقاله در مورد این مطلب