کووید-19 ما را تهاجمی و ضد اجتماعی کرده است
به گزارش بازار مقاله، به نظر می آید حالا که بیماری همه گیر کووید فروکش کرده و در خیلی از کشورها حتی دیگر ماسک هم کنار گذاشته شده است، عوارض روحی و روانی کووید هر روز بیشتر خویش را نشان می دهند.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، ما هنوز اثرات همه گیری بیماری کووید-۱۹ را در خیلی از بخش های زندگی خود احساس می نماییم. مثلا هنوز افرادی داریم که ماسک می زنند و دست هایشان را مدام با مواد ضدعفونیکننده تمیز می کنند. این بیماری همه گیر مدت هاست که اثر عمیق خویش را در زندگی ما به جا گذاشته است.
طبق یک پژوهش جدید، به خاطر گذر از دوران همه گیری این بیماری، تهاجمی و ضد اجتماعی شده ایم.
پژوهشگران می گویند ما بعد از این همه گیری، تبدیل به افرادی تهاجمی و بدجنس شده ایم که بیشتر بحث می نماییم، در خانه و زندگی کاری کمتر کوشا هستیم، کمتر با یک غریبه میل به صحبت داریم یا با یک دوست قدیمی تماس می گیریم و کمتر در مورد چیزهای جدید هیجان زده می شویم.
در این پژوهش، پژوهشگران پنج خصوصیت شخصیتی برجسته بنیادین را مورد بررسی قرار دادند که شامل توافق پذیری، وظیفه شناسی، برون گرایی، روان رنجوری و گشودگی بودند. این رفتارها، خصوصیت های شخصیتی "پنج بزرگ" (Big Five personality traits) نامیده می شوند، چونکه این خصوصیت ها باید پایدار باشند. با این وجود، با وقوع همه گیری کووید، تعادل میان آنها به هم خورده است.
در شرایط عادی، زمانی که "پنج بزرگ" گاه به گاه گرفتار اختلالاتی نظیر افسردگی شدید، اختلال استرس بعد از سانحه و غیره می شوند، میتوان با درمان های مختلف آنها را باردیگر تنظیم کرد. اما بر طبق این مطالعه جدید، محققان تغییر شگفت انگیزی در طول همه گیری یافتند.
آنجلینا ساتین، دانشمند علوم رفتاری در دانشگاه ایالتی فلوریدا که نویسنده ارشد این پژوهش است، توضیح می دهد: به تمام اخبار تابستان گذشته فکر کنید که چقدر افتضاح بود و چقدر مردم حس ناخوشایندی داشتند.
قبل از همه گیری، پس از همه گیری
قبل از کووید، اغلب پژوهشها روی روانشناسی حوادث و بلایا بر اختلال استرس بعد از سانحه یا سلامت روان متمرکز بود. بررسی شیوع شرایطی مانند افسردگی یا اضطراب بسیار ساده است، اما در مورد شخصیت، متفاوت می باشد.
یک مساله اینست که مردم معمولا برای به یاد آوردن شخصیت های قبلی خود با مشکل مواجه می شوند. در نتیجه، در این پژوهش که در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی انجام شده است، یک مجموعه داده طولی شامل هزاران شرکت کننده توسط تیم ساتین به کار گرفته شد. این کار به آنها یک خط پایه پیش از همه گیری برای مقایسه نتایج خود داد.
به نظر می رسید ساتین، شواهد محکمی پیدا کرده است. گروه پژوهشی وی متوجه شد که تغییرات در پنج خصوصیت شخصیتی بزرگ تقریبا نصف افزایش ناامیدی و اضطرابی است که در طول همه گیری رخ داد. این تغییر، میزانی را نشان داده است که امکان دارد در بیمار دریافت کننده درمان پیشبینی کنید. به نظر می آید که کووید-۱۹ ما را به صورت مشابه اما به شکل منفی تغییر داده است.
ساتین می گوید: با نگاهی به همه رویدادهای دو سال و نیم گذشته، شاهدیم که چیزهای زیادی در جریان است.
پژوهشگران در ماه های اول همه گیری، تغییر شخصیتی کمی پیدا کردند. پژوهش های آنها همینطور نشان داد که این وضعیت در مقایسه با سایر بلایای تاریخ بشریت هر روز تغییر می کند.
نویسنده ارشد این پژوهش تاکید کرد: متوجه شدیم که روان رنجوری به سمتی که کمی کمتر احساسی و حساس به استرس باشیم کاسته شده است.
در خلاصه این مطالعه آمده است: تصور می شود که خصوصیت های شخصیتی مدل پنج عاملی (روان رنجوری، برون گرایی، گشودگی، توافق پذیری و وظیفه شناسی) نسبت به نیازهای محیطی در بزرگسالی نسبتاً غیرقابل نفوذ هستند. همه گیری ویروس کرونا فرصتی بی سابقه جهت بررسی این که آیا شخصیت در طول یک رویداد استرس زای جهانی تغییر کرده است یا خیر بدست داد.
با کمال تعجب، دو پژوهش قبلی نشان دادند که روان رنجوری در اوایل همه گیری کاسته شده است، در حالیکه شواهد کمتری برای تغییر در چهار خصوصیت دیگر در این دوره وجود دارد.
پژوهش حاضر از ارزیابی های طولی شخصیت جهت بررسی تغییرات شخصیت در سال ۲۰۲۰ و سپس در سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ در طول همه گیری در مقایسه با سطوح پیش از همه گیری بهره برد.
با تکرار دو مطالعه قبلی، روان رنجوری در سال ۲۰۲۰ در مقایسه با سطوح پیش از همه گیری بسیار اندک کاسته شده بود و هیچ تغییری در چهار صفت دیگر وجود نداشت. با این وجود، زمانی که شخصیت در سالهای ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۲ سنجیده شد، هیچ تغییر قابل توجهی در روان رنجوری در مقایسه با سطوح پیش از همه گیری وجود نداشت، اما کاهش قابل توجهی در برون گرایی، گشودگی، توافق پذیری و وظیفه شناسی وجود داشت.
این تغییرات حدود یک دهم انحراف معیار بود که معادل حدود یک دهه تغییر شخصیت هنجاری است. این تغییرات بر مبنای سن و قومیت تعدیل شد، اما نژاد یا تحصیلات در آن تاثیری نداشت. به صورت قابل توجهی، روان رنجوری بزرگسالان جوان تر افزایش داشت و توافق پذیری و وظیفه شناسی کاهش پیدا کرد.
شواهد فعلی از آن حکایت می کند که کاهش جزئی در روان رنجوری در اوایل همه گیری، کوتاه مدت بوده و تغییرات مضر در سایر صفات در طول زمان ظاهر شده است.
اگر این تغییرها پایدار باشند، این شواهد نشان داده است که رویدادهای استرس زا در سطح جامعه می توانند مسیر شخصیت را بخصوص در بزرگسالان جوان تر کمی تغییر کنند.
نتایج این پژوهش در مجله PLOS One انتشار یافته است.
منبع: بازار مقاله
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب