اورانوس و نپتون همرنگ هستند!
بازار مقاله: ثبت تصاویر از رنگ «واقعی» اورانوس و نپتون نشان میدهد که در حقیقت رنگ آبی این دو سیاره مشابه هم است.
به گزارش بازار مقاله به نقل از ایسنا و به نقل از اسپیس، در تابستان سال ۱۹۸۹، فضاپیمای وویجر ۲ ناسا از یک گستره دوردست منظومه شمسی که در آن نور خورشید فقط یک درخشش ملایم دارد، نخستین تصاویر از نپتون را بصورت رادیویی به زمین ارسال کرد. این تصاویر نشان میدهد که بیرونی ترین سیاره منظومه خورشیدی ما یک گوی خیره کننده با رنگ آبی تیره است. در مقابل، سیاره اورانوس، همسایه سیاره ای نپتون به طرز محسوسی رنگ پریده تر به نظر می رسید.
این دو جهان به ظاهر دوقلو وجوه مشترک زیادی دارند. اندازه آنها تقریباً یکسان است و هر دو جو عمیقی تولید شده از مواد مشابه دارند. پس چرا این دو سیاره رنگ های آبی متفاوتی داشتند؟ این سوالی است که چندین دهه دانشمندان را درگیر خود کرده بود.
با این وجود، حالا، تحلیل و بررسی جدیدی از تصاویر کاوشگر وویجر ۲ نشان میدهد که هر دو غول یخی در حقیقت رنگ مشابهی از آبی مایل به سبز دارند که «دقیق ترین نمایش از رنگ سیارات تاکنون» بشمار می رود.
چرا در بررسی رنگ آنها خطا رخ داد؟
در اواخر دهه ۱۹۰۰، تصاویری که وویجر ۲ از اورانوس و نپتون ثبت می کرد با هم ترکیب می شدند و تصاویر ترکیبی ایجاد می کردند که به ترتیب سیارات را فیروزه ای و لاجوردی نشان می دادند.
پاتریک ایروین(Patrick Irwin)، نویسنده ارشد این مطالعه و فیزیکدان سیاره ای می گوید: در صورتیکه تصاویر انتشار یافته اورانوس نزدیک به رنگ واقعی خود پردازش می شدند، تصاویر اولیه نپتون برای نمایش ابرها، نوارها و بادهای آن کشیده شده و بهبود یافته بودند و بدین سبب بطور مصنوعی بیش از اندازه آبی به نظر می رسیدند.
بااینکه دانشمندان سیاره شناسی در آن زمان از رنگ اشباع شده مصنوعی اطلاع داشتند و تصاویر با شرح هایی منتشر شدند که این مساله را توضیح می دادند اما این تمایز با گذشت زمان از بین رفته بود.
برای حل این تصور غلط، ایروین و همکارانش از تصاویر جدیدی از تلسکوپ فضایی هابل ناسا و تلسکوپ بسیار بزرگ آژانس فضایی اروپا استفاده کردند که ابزارهای آن طیف گسترده ای از رنگ ها را در هر پیکسل ثبت می کنند و بدین سبب پردازش آنها رنگ های ظاهری واقعی اورانوس و نپتون را تعیین کرد.
سپس، پژوهشگران تصاویر وویجر ۲ را باردیگر مشاهده نمودند و آنها را مطابق با داده های جدید متعادل کردند، و نشان دادند که هر دو سیاره در حقیقت هاله های مشابهی از آبی دارند. این رنگ از لایه ای از متان در جو سیارات نشات می گیرد که رنگ قرمز نور خورشید را جذب می کند.
این مطالعه جدید نشان میدهد که اورانوس کمی سفیدتر است که احتمالاً علت آن جو تا حدودی «راکد و کند» آنست که به مه متان اجازه تجمع می دهد.
وجود ذرات انباشته شده یخ متان نیز ممکنست توضیح دهد که چرا اورانوس در طول ۸۴ سال گردش خود به دور خورشید کمی رنگ خودرا تغییر داده است. تصاویری که میان سالهای ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۶ توسط رصدخانه لاول در آریزونا ثبت شده است، نشان میدهد که این سیاره در زمان انقلابین سبزتر به نظر می رسید. انقلابین به زمانی گفته می شود که یکی از قطب های سیاره به سمت خورشید است. این سیاره در زمان اعتدال که خورشید مستقیما بالای خط استوا می تابد، آبی تر بنظر می رسد.
با مقایسه روشنایی قطب های اورانوس با نواحی استوایی آن در این تصاویر، ایروین و تیمش به این نتیجه رسیدند که احتمالاً نصف فراوانی متان در قطب های نزدیک نسبت به استوا قرار دارد که دلیل تغییر رنگ هاست.
این تحقیق در مقاله ای که در روز پنجشنبه(چهارم ژانویه) در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society انتشار یافت، شرح داده شده است.
منبع: marketdoc.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب