نقد فیلم
شعارزده و سطحی نگر
بازار مقاله: فیلم «روز بلوا» روایت عماد استاد دانشگاهی خوشنام و یك چهره تلویزیونی مورد توجه است، او ناگهان توسط پلیس با بهتان هایی جدی مواجه می شود كه خود و خانواده اش را در موقعیت پیچیده ای قرار می دهد.
بهروز شعیبی پس از تجربه داركوب در حوزه سینمای اجتماعی خانوادگی و سیانور در حوزه سینمای تاریخی این دفعه به سراغ یك موضوع روز رفته است. وی تلاش نموده تا مضمونی را انتخاب نماید كه حاشیه برانگیز باشد و حرفی برای گفتن داشته باشد. قصه درباره فسادهای مالی و رسوایی های مالی در سطح كلان دولتی و حكومتی است و در این بین یك روحانی متوجه می شود كه بدون اطلاع و تمام قد در میانه این فسادها قرار گرفته. از یكطرف پدر همسرش و از جانب دیگر برادرش. بنابر این خود آستین بالا می زند و به جنگ می رود.
جنگ با بی عدالتی، جنگ با فساد، جنگ با پولشویی و رانتخواری و در نهایت جنگ با قدرتهای فاسد. از این منظر فیلمنامه شعیبی تنه ای می زند به سینمای اعتراضی- اجتماعی كه تلاش می كند در لایه های پنهان خود گوشه ای هم به مسائل سیاسی بزند اما مشكل اینجاست كه بهروز شعیبی و فیلمنامه نویسش و یا احیانا تهیه كننده اش بسیار محتاطانه به سمت و سوی این مساله ملتهب می روند و از همین رو اثر نمی تواند آنگونه كه باید شاداب و جذاب بوده و تاثیر گذاری حداكثری داشته باشد.
در واقع سازندگان اثر چه در بخش محتوا و چه در بخش ساختار تلاش نموده اند نگاه میانه و معتدل را حفظ كنند و این به نظرم بزرگترین خطای ایشان بوده چونكه اصلا چنین موضوعی نمی تواند و نباید با میانه روی و هم اینطرف را داشتن و هم آنطرف را داشتن نسبتی داشته باشد و هر چه كه قصه بیشتر جلو می رود نشانه های این خطا بیشتر و بیشتر می شود تا جایی كه از میانه راه دیگر مخاطب حدس می زند مقرر است.
در اختتام داستان چه اتفاقی بیفتد و این دیدگاه ساده انگارانه را بپذیرید كه واقعا عماد با آن همه ارتباط و هوش و ذكاوت از حجم فسادی كه در اطرافش می گذشته ناآگاه بوده و حالا مقرر است بسان یك قهرمان خسته و تنها از جنس همان آدم هایی كه در بعضی فیلم های امیر نادری و كیمیایی و تقوایی دیده ایم در شهر دوره بیفتد تا به ما ثبات شود كه او پاك و منزه است و باید همچنان مطهر باقی بماند.
البته در این بین مقادیر زیادی شعار زدگی و سطحی نگری هم در بخش های مختلف داستان و ساختار به چشم می خورد كه بسیار كلیشه ای است و صد البته دافعه اش بمراتب بسیار بیشتر از جاذبه اش است. و این دافعه تا اختتام قابل حدس فیلم جایی كه عماد همه مدارك مقابل خودش و پدر همسرش و برادرش و دیگران را به مامور پلیس تحویل می دهد ادامه پیدا می كند.
ساختار نیز متوسط است و پیشرفتی در كار شعیبی بعنوان كارگردان نسبت به آثار قبلیش به چشم نمی خورد. از هدایت بد تیم بازیگری تا انتخاب نادرست بازیگران مثل محسن كیایی گرفته تا نماهای خرد شده بسیار زیاد بی ارتباط با داستان تا ضرباهنگ كند و فاقد كشش و كنش دراماتیك و مواردی از این دست نشان میدهد كه گویا شعیبی هنوز نتوانسته تكلیفش را با خودش و سینمای مورد علاقه اش روشن كند.
یك زمانی فیلمی قابل تامل و بسیار عالی مثل دهلیز می سازد و زمانی هم فیلمی متوسط مثل داركوب و الان نیز به ساخت روز بلوا روی آورده كه بیشترین ضربه اش را از میانه روی بی خود (و یا شاید با حساب و كتابش) متحمل شده است.
منبع: بازار مقاله
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب