شایع ترین اختلال روانی جهان: نوموفوبیا، اضطراب جدایی از موبایل
بازار مقاله شایع ترین اختلال روانی جهان: نوموفوبیا، اضطراب جدایی از موبایل
به گزارش بازار مقاله به نقل از سیناپرس، تعداد زیادی از مردم وقتی متوجه گم شدن یا جا گذاشتن گوشی خود می شوند، اضطراب زیادی وجودشان را فرامی گیرد و به هر دری می زنند تا آن را پیدا كنند. شاید این استرس و نگرانی تا حدی طبیعی باشد، چراكه امروزه گوشی هوشمند مانند یك دستگاه كامپیوتر شخصی است كه اطلاعات كاربردی زیادی روی آن ذخیره شده؛ اما وقتی این نگرانی از حد طبیعی فراتر برود و به حالتی بیمارگونه تبدیل گردد، آن روی سكه استفاده از گوشیهای هوشمند پدیدار می گردد و به جای آنكه گوشی ابزاری در دست كاربر باشد، این كاربر است كه می فهمد خویش را در اختیار گوشی هوشمند قرار داده و درنهایت هم مشكلات بسیاری برای چنین كاربری تولید می گردد. این ترس و استرس افراطی و غیرمنطقی كه با نبود تلفن همراه در فرد تولید می شود، «نوموفوبیا» نام دارد كه مخفف «no mobile-phone phobia» است. باآنكه این نوع بیماری كاملا جدید به حساب می آید، اما بسیار شایع است و میلیون ها نفر را در سراسر دنیا تحت تأثیر قرار می دهد. نوموفوبیا در سراسر جهان اصطلاح نوموفوبیا (Nomophobia)، سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) به دست محققان مؤسسه تحقیقاتی «YouGov» در انگلستان ابداع شد. محققان در حین پژوهشی نامرتبط متوجه شدند كه خیلی از داوطلبان بعد از جدایی از اسمارت فون، دچار اضطراب می شوند. این مطالعه چنین نتیجه گیری كرد كه ۵۳ درصد از كاربران گوشی هوشمند در انگلستان، زمانی كه به دلایلی مانند تخلیه باتری یا قطع شدن شبكه نمی توانند از گوشی هوشمند خود استفاده كنند، مضطرب می شوند. به عقیده پژوهشگران، این سطح از استرس ناشی از قطع ارتباط با دیگران است و مشابه همان احساسی است كه فرد از رفتن به دندانپزشكی یا در روز عروسی خود احساس می كند. این وضعیت در آمریكا بدتر است، چراكه مردم گوشیهای هوشمند را هفت روز هفته و ۲۴ ساعت شبانه روز با خود نگه می دارند و حتی ۳۴ درصد از افراد در لحظات صمیمی با شریك زندگی (همسر) خود، به تماس ها پاسخ می دهند. این مطالعه نشان داده است كه از هر پنج نفر، یكی (۲۰ درصد) ترجیح می دهد، یك هفته تمام را با یك لنگه كفش بیرون برود، اما در عوض گوشی هوشمند خویش را به همراه داشته باشد. همینطور بیش از نیمی از افراد، هیچگاه گوشیهای هوشمند خویش را خاموش نمی كنند. بر مبنای مطالعه ای دیگر، ۶۶ درصد از بزرگ سالان از نوموفوبیا رنج می برند. علائم مبتلایان به نوموفوبیا بالا رفتن ضربان قلب، احساس لرز و خفگی، سرگیجه، تعریق شدید، عرق سرد، تنفس كوتاه و تنگی نفس، احساس تهوع، درد در قفسه سینه، احساس نزدیكی به مرگ، لرزش اندام ها، كرختی و بی حسی در دست وپا ازجمله علایم این بیماری است. از جانب دیگر، نوموفوبیا در میان كسانی كه زمینه بیماری های وسواسی دارند هم شیوع بیشتری دارد. به بیان دیگر، اعتیاد به تلفن همراه در بعضی افراد سبب وسواس فكری می گردد و آن ها تمام مدت به تلفن همراه خود فكر می كنند. این افراد دائم تلفن همراهشان را بررسی می كنند و اگر تلفن همراه یا حتی اینترنت نداشته باشند، كار یا روابطشان را فدا می كنند تا خویش را به مكان یا شرایطی برسانند كه بتوانند به شبكه های اجتماعی، ای میل یا پیامك های خود دسترسی پیدا كنند. خیلی از افراد نوعی وابستگی عاطفی به تلفن همراه خود و نرم افزارهای نصب شده روی آن بخصوص شبكه های اجتماعی دارند و دوری از این ابزار شخصی، سبب كاهش اعتمادبه نفس، ترس و اختلال هراس در بعضی از كاربران می گردد. بیماری های روانی مربوط به موبایل فقط شامل نوموفوبیا نیست. از همان ابتدا و فقط اندك زمانی پس از گسترده ترشدن گوشیهای مجهز به خصوصیت لرزش (ویبره)، توهم دیگری هم به انواع توهمات موجود در دنیا اضافه شد: «توهم احساس لرزش ویبره موبایل». علاوه بر آن، توهم شنیدن صدای زنگ موبایل هم از دیگر وسواس های ذهنی بود كه با اختراع تلفن های همراه بوجود آمد. همینطور محققان گزارش كرده اند كه استفاده مكرر از گوشی هوشمند، رابطه مستقیمی را بین كاهش میانگین نمره و افزایش اضطراب منفی و نارضایتی از زندگی بوجود می آورد. افرادی كه بیش ازحد از گوشی هوشمند خود برای برقراری ارتباط با دیگران یا تعاملات در شبكه های اجتماعی استفاده می نمایند، زمان مطالعه خویش را از دست می دهند و ممكن است برای حضور در كلاس درس دچار مشكل شوند؛ البته گوشیهای هوشمند در هنگام درس خواندن یا كلاس درس هم آن ها را دچار سردرگمی و حواس پرتی می كنند. وابستگی به گوشیهای هوشمند گوشیهای هوشمند برای خیلی از افراد به دفترچه خاطرات شخصی تبدیل گشته است و حدودا شامل همه اطلاعات كاربر در همه زمینه ها می شود؛ ازاین رو كاربران با افزایش اطلاعاتشان روی گوشیها بیشتر به این دستگاه ها وابسته شده و این موضوع، هر روز قربانیان بیشتری را به كام نوموفوبیا می كشاند. پژوهشگران بر این باورند كه اضطراب جدایی از گوشیهای هوشمند، در آینده بزرگ تر و بیشتر خواهد شد و ازآنجاكه فناوری های موبایل مدام در حال پیشرفت است، این وابستگی هر روز بیشتر و بیشتر می گردد. درمان نوموفوبیا روش اصلی درمان نوموفوبیا مانند بیشتر فوبیاهای دیگر (ترس شدید و بیمارگونه)، حساسیت زدایی با مواجهه است. ابتدا به فرد گفته می گردد به این فكر كند كه گوشی تلفنش را گم كرده است و تلاش كند در ذهن خودش با این مسئله كنار بیاید. سپس، به تدریج به فرد گفته می گردد كه واقعا این تصور را عملی كند و گوشی تلفنش را برای مدتی از خود دور كند. رفته رفته با خاموش كردن گوشی برای مدت طولانی و زندگی كردن بدون موبایل طی چند هفته، فرد می تواند از شدت این بیماری هراس بكاهد. باآنكه در چند روز اول ممكن است این حالت برای فرد كمی سخت باشد؛ اما پس از مدتی، اضطراب، هراس و نگرانی ای كه تا پیش از آن و با داشتن موبایل ناگهان برای فرد به وجود می آمد، از بین می رود. برای كسانی هم كه حاضر نیستند گوشی خویش را از دست بدهند یا بدون موبایل زندگی كنند، سفارش می شود، به صورت منظم گوشی شان را چند ساعت در طول روز خاموش كنند و به هیچ وجه، شب همراه با گوشی تلفن به خواب نروند. به این افراد سفارش می گردد كه برای ارتباط با اطرافیانشان از روش های دیگری هم در كنار موبایل استفاده كنند تا میزان استرس شان از گم كردن موبایل و از دست دادن ارتباط شان با دیگران كم شود. ۵۴۵۴
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب